LEIDEN - Tijdens de wedstrijden om de Gouden Spike op 14 juni in Leiden, heeft Carola van Wagtendonk laten zien dat de WK-vorm intussen bij haar aanwezig is. Ze won het verspringen bij de vrouwen. Ook Raika Lenaarts (2e op de 1500 meter), Laurien Hoos (3e op de 100 meter horden) en Denise Kemkers (3e op kogelstoten) haalden in de winderige Leidse Hout het podium. Michiel de Ruiter scoorde op de 800 meter een fraai persoonlijk record.

Lees het hele artikel: www.webregio.nl

Als je zoekt op "Wagtendonk" bij Radio Netherlands vind je artikelen geschreven door Reinout van Wagtendonk en door Jamie van Wagtendonk.

www.radionetherlands.nl

Wachtendonk

De eerste persoon die zich al “ van Wachtendonk” mag noemen is de bouwheer van het kasteel Wachtendonk. Bruno d’Este is gouverneur van Florence en krijgt de opdracht om tussen de Rijn en de Maas een versterking te bouwen als uitkijktoren over het gebied. Dat verklaart de naam. Een wagt of wacht is een uitkijkpunt en een donk is een heuvel bij een rivier of in een moeras.

De strekte wordt gebouwd op een plek die droog blijft in het moerasgebied tussen rivieren de Niers en de Nette. In de bocht van de rivier de Niers. Het is niet duidelijk wat er eerder was de Abdij of de burcht of zelfs de nederzetting langs een weg tussen de Rijn en de Maas.

Afbeelding uit Andreas Handatlas uit 1909

Tussen de Rijn en de Maas ligt een groot moerasbosgebied. De Niers en de Nette stromen erdoor. In dit gebied werden rond nederzettingen gebied ontgonnen en bebouwd. Als een nederzetting te groot werd, maakte men een nieuwe nederzetting en ontgon de omgeving. De grenzen tussen de gebieden werden gevormd door hagen of heggen van Haagbeuk of Heggedoorn. Nadat de Romeinen het gebied verlieten, omstreeks 400 na Christus, namen de Frankische koningen het ontgonnen gebied in, maar ook het uitgestrekte onontgonnen bos. Het gebied Geissern, waar Wachtendonk deel van uit maakt, wordt door Bertha, de dochter van Karel de Grote aan het klooster Werden geschonken. (Karel de Grote leefde van 768-814) Zo komt het in bezit van het aartsbisdom van Keulen. Bestuur en rechtspraak wordt namens het bisdom uitgevoerd door de ambtenaren van Byfang van Kempen. De naam Byfang komt van de ontgonnen grond, namelijk de bijvang van de landerijen.

De ligging van het gebied is politiek belangrijk, omdat het een soort landtong is in het Gelderse gebied. Er liggen meerdere kloosters van het aartsbisdom van Keulen. Voor het gebied, voormalige moerasgebied, worden voogden aangewezen om de belasting te innen en recht te spreken. De Heren van Wachtendonk zijn nakomelingen van deze voogden.

In het jaarboek van de maatschappij der Nederlandse Letterkunde in 1935 wordt geschreven over Germenzeel dat in het district Duffel ligt. Het was een voormalige wildernis in leen gegeven door de kerk van Zyfflich en in het midden van de 12e eeuw losgemaakt uit het verband van de Bisschoppelijke bezittingen. Het jaarboek vermeld ook: Pas in 1326 verkoopt de Graaf van Kleef een deel van het gebied aan de buren en verleent daarbij de bevoegdheid een eigen organisatie te vormen en een bestuur van twee buurmeesters in te stellen. Toen pas zijn er autonome marke- en buurtschappen ontstaan.

Mijn Opa was een fantastische opa.

Hij was knap. Hij was in de ogen van zijn kleindochter een mooie man. Ik zag niet dat hij maar met één oog kon kijken. Hij was ook knap in zijn hoofd, want opa wist overal een antwoord op. Opa liet me heel veel dingen zien.

Hij liet me zien waar koningin Wilhelmina woonde. Jaren later, wel dertig jaar, wist ik precies hoe ik nog voor het hek heb staan kijken. Nu sta ik met mijn kinderen voor het Loo. Ik liep van daaruit zo naar het huis van mijn tante. Ik ging op zoek naar dat huis, maakte er een foto. Thuis zocht in het familiealbum de foto’s van vroeger op. Mijn herinnering klopte.

Opa liet me de loden goten zien die vroeger de fonteinen in de tuinen van het Loo, van water voorzagen. Toen hij mij die in 1950 liet zien was, spoot er in de tuin geen enkele fontein. Dertig jaar later heb ik op dezelfde plek gestaan en de opgravingen staan bekijken van de tuinen van het Loo. Er bleek nog zoveel van de vroegere formele franse tuin over te zijn, dat er besloten werd hem te restaureren. Vol spanning heb ik met een vriend, die betrokken was bij de opgraving en restauratie van de formele middentuin, rondgelopen. Steeds zoekend naar herkenningspunten voor mijn herinnering aan opa.

Opa was hoofd van een lagere school in Arnhem en zijn vrouw was daar onderwijzeres. Toen ons gezin in Indonesië was, kregen we steeds lesboekjes toegestuurd uit Nederland. Leuk, maar niet altijd. Ik zie me nog zitten onder de leeslamp aan het bureau van mijn vader. Later begreep ik dat het voor mijn vader ook niet leuk was. Opa en oma schreven elke week een brief. Er werd van mijn vader verwacht dat hij ook elke week een brief schreef. Dat ging hem slecht af. Toen hij een keer een brief terug kreeg met, in rood, de correcties in de tekst, was voor hem de boot aan. Hij schreef niet meer. Mijn moeder heeft zich daarna verplicht gevoeld te schrijven. Het kostte haar ook veel moeite, want veel geleerd had ze niet.

In 2001 kwam ik in contact met Lammert van Wagtendonk uit Schiedam. Hij draagt dezelfde naam als mijn vader. Deze Lammert doet al meer dan 30 jaar aan genealogisch onderzoek. Hij heeft heel veel informatie in zijn hoofd, maar ook veel op papier. Wat schets mijn verbazing: toen ik bij hem op bezoek ging: Mijn zeer bewonderde opa werd bij zijn proeflessen voor het onderwijs beoordeeld als ongeschikt.

Anneke

Ik weet nu hoe goed jullie de franse taal kunnen lezen maar op deze site vond ik het volgende familiewapen:

Er staat ook nog een afbeelding van een schilderij op deze pagina: www.historic.be