Mijn Opa was een fantastische opa.

Hij was knap. Hij was in de ogen van zijn kleindochter een mooie man. Ik zag niet dat hij maar met één oog kon kijken. Hij was ook knap in zijn hoofd, want opa wist overal een antwoord op. Opa liet me heel veel dingen zien.

Hij liet me zien waar koningin Wilhelmina woonde. Jaren later, wel dertig jaar, wist ik precies hoe ik nog voor het hek heb staan kijken. Nu sta ik met mijn kinderen voor het Loo. Ik liep van daaruit zo naar het huis van mijn tante. Ik ging op zoek naar dat huis, maakte er een foto. Thuis zocht in het familiealbum de foto’s van vroeger op. Mijn herinnering klopte.

Opa liet me de loden goten zien die vroeger de fonteinen in de tuinen van het Loo, van water voorzagen. Toen hij mij die in 1950 liet zien was, spoot er in de tuin geen enkele fontein. Dertig jaar later heb ik op dezelfde plek gestaan en de opgravingen staan bekijken van de tuinen van het Loo. Er bleek nog zoveel van de vroegere formele franse tuin over te zijn, dat er besloten werd hem te restaureren. Vol spanning heb ik met een vriend, die betrokken was bij de opgraving en restauratie van de formele middentuin, rondgelopen. Steeds zoekend naar herkenningspunten voor mijn herinnering aan opa.

Opa was hoofd van een lagere school in Arnhem en zijn vrouw was daar onderwijzeres. Toen ons gezin in Indonesië was, kregen we steeds lesboekjes toegestuurd uit Nederland. Leuk, maar niet altijd. Ik zie me nog zitten onder de leeslamp aan het bureau van mijn vader. Later begreep ik dat het voor mijn vader ook niet leuk was. Opa en oma schreven elke week een brief. Er werd van mijn vader verwacht dat hij ook elke week een brief schreef. Dat ging hem slecht af. Toen hij een keer een brief terug kreeg met, in rood, de correcties in de tekst, was voor hem de boot aan. Hij schreef niet meer. Mijn moeder heeft zich daarna verplicht gevoeld te schrijven. Het kostte haar ook veel moeite, want veel geleerd had ze niet.

In 2001 kwam ik in contact met Lammert van Wagtendonk uit Schiedam. Hij draagt dezelfde naam als mijn vader. Deze Lammert doet al meer dan 30 jaar aan genealogisch onderzoek. Hij heeft heel veel informatie in zijn hoofd, maar ook veel op papier. Wat schets mijn verbazing: toen ik bij hem op bezoek ging: Mijn zeer bewonderde opa werd bij zijn proeflessen voor het onderwijs beoordeeld als ongeschikt.

Anneke