De Vulgaat, de Latijnse vertaling van Hiëronymus, is de basis geweest van de diverse bijbelvertalingen die reeds in de Middeleeuwen verschenen. Met name de Psalmen waren populair onder de vertalers, en vertalingen ervan leiden een geheel eigen leven. De Psalmen werden veel gelezen en verschillende ervan werden opgenomen in gebeden- en getijdenboeken. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat de oudste bekende Nederlandse bijbelvertalingen, vertalingen zijn van gedeelten van de Psalmen. Uit circa 850 stammen enkele Oudsaksische Psalmen en niet veel later verschenen de Wachtendonckse Psalmen. Wel moet gezegd worden dat er voor die tijd vrijwel zeker andere vertalingen bestaan moeten hebben. De voornaamste reden om tot vertaling van de Latijnse tekst over te gaan, was om het voor geestelijken mogelijk te maken de Latijnse tekst te leren lezen. De vertaling werd tussen de regels van de Latijnse tekst of naast de bladzijde met de tekst geschreven.

Ook de Wachtendonckse Psalmen waren een interlineaire vertaling: onder elke Latijnse regel verscheen in Oudnederlandse de betekenis. Aangezien de tekst een bewerking is van een Hoogduitse, waarschijnlijk Middelfrankische, voorloper, bevat hij ook Duitse woorden. Desondanks vormen de Wachtendonckse Psalmen één van de oudste bronnen van de Oudnederlandse taal. Deze vertaling van de psalmen werd rond 950 gemaakt door een onbekende monnik uit de omgeving van Venlo, voor de nonnen van Munsterbilzen. De naam Wachtendonckse Psalmen is afgeleid van de 16e-eeuwse eigenaar, de Luikse kanunnik Arnold Wachtendonck. Het oorspronkelijk handschrift bestaat niet meer, maar dankzij de Brabantse humanist Justus Lipsius zijn fragmenten bewaard gebleven. Toen Lipsius in aanraking kwam met de Wachtendonckse Psalmen, maakte hij er een kopie van. In een brief aan een vriend schreef Lipsius vervolgens enkele fragmenten over en die brief werd in de 19e eeuw teruggevonden.

Het volgende fragment (verschenen in Het verhaal van een taal) is in hedendaagse vertalingen terug te vinden in Psalmen 55:5, 6.

Forchta in fiuonga quamon ouver mi in bethecode mi thuisternussi. In ic quad uuie sal gevan mi fetheron also duuon in ic fliugon sal in raston sal.

Vrees en beving kwamen over mij en duisternis bedekte mij. En ik zei: Wie zal mij veren geven als duiven, zodat ik weg zal vliegen en een rustplaats zal vinden.

Bron: www.godswoord.nl

De kannunik waar de Wachtendonkse Psalmen naar zijn genoemd is vermoedelijk: Arnold van Wachtendonk geboren te Germeseel voor 1560. Hij is overleden te Luik in 1633 en begraven in de St Lambertuskerk te Luik. Hij beklede vele functies. Hij was kanunnik te Hildesheim, volgde zijn broer Herman op als kanunnik van Luik in 1580. In 1602 wordt hij benoemd tot Aartsdiaken van Brabant. In 1620 wordt hij Groot Deken van het kapittel van Luik. Zijn vader is Arnold van Wachtendonk (1507-1590) Waardenburg Zijn grootvader is Herman van Wachtendonk geboren in Germeseel.